Kliknij tutaj --> 🐚 forum opiekunów osób chorych na alzheimera

opiekunów, opiekunowie osób z chorobą Alzheimera Wprowadzenie Wraz ze starzeniem się społeczeństw zwięk-sza się liczba osób z zespołami otępiennymi wymagających opieki. Dlatego coraz więcej uwagi poświęca się też problemom opiekunów osób chorych. Opiekę nad chorym z otępieniem alzheimerowskim (AD, Alzheimer’s dementia Prof. Maria Barcikowska z Kliniki Neurologii szpitala klinicznego MSWiA przypomina, że w 1993 roku założone zostało Stowarzyszenie Opiekunów Osób Chorych na Alzheimera. To tam odsyła opiekunów chorych po wiedzę, bo przecież lekarz nie ma czasu, by poświecić im z pół godziny na rozmowę. Często długo oczekuje się na diagnozę z Przeciwnicy terapii lalką w chorobie Alzheimera uważają, że organizowanie osobie z demencją takiego zajęcia poniża ją, sprawia, że traktuje się ją jak dziecko. Zdaniem Sandy, to nie “zabawa lalką”, lecz forma spełniania ważnej potrzeby. Choć większość z chorych kobiet nie pamięta swoich dzieci i wnuków, to na lalkę Stowarzyszenie działa przede wszystkim na rzecz rodzin, opiekunów oraz samych chorych na chorobę Alzheimera, prowadząc edukację członków rodzin, osób zinteresowanych w zakresie opieki i rehabilitacji osób chorych współpracując z psychologami, lekarzami w zakresie: leczenia, poprawy funkcjonowania tych osób w rodzinie i Opiekunowie osób cierpiących na różnego rodzaju otępienia narażeni są na ciągły i codzienny stres. Ich bliscy z powodu choroby zmieniają się, stają się nie tylko niesamodzielni, ale także mogą być agresywni, z czasem przestają poznawać opiekunów, nie pamiętają wspólnych przeżyć, komunikacja z nimi jest utrudniona. W pewnym momencie zaburzenia poznawcze stają się już Comment Rencontrer Des Gens Sur Facebook. Jakie są przyczyny Alzheimera?Jak zaczyna się choroba Alzheimera?Jak opiekować się chorym na Alzheimera?Przystosowanie warunków bytowych dla osób cierpiących na AlzheimeraNiezależność i godność osoby chorej na AlzheimeraStandardy bezpieczeństwa opieki nad podopiecznym z AlzheimeremWprowadź harmonogram dniaJak ułatwić pacjentowi jedzenie i picie?Jak dbać o higienę osobistą u osób cierpiących na Alzheimera?Środki ostrożnościŻywienie ludzi z chorobą Alzheimera Postępujące starzenie się społeczeństwa w krajach wysoko rozwiniętych doprowadziło do znacznego wzrostu liczby pacjentów cierpiących na zmiany zwyrodnieniowe układu nerwowego, takie jak demencja. Istnieje wiele rodzajów demencji, z których każda różni się dynamiką rozwoju, przyczynami oraz rokowaniem. Choroba Alzheimera jest najczęstszym typem demencji. Dane szacunkowe wskazują, że ponad dwadzieścia milionów ludzi cierpi z tego powodu na całym świecie, a liczba ta stale rośnie. Ludzie dotknięci tą chorobą stopniowo tracą niezależność i przestają być świadomi swojego otoczenia i innych ludzi wokół nich. W rezultacie chory wymaga pełnej opieki drugiej osoby. Z czasem choroba postępuje, zwiększając zakres wymaganej opieki przez osobę nią dotkniętą. Jakie są przyczyny Alzheimera? Już od wielu lat naukowcy próbowali zbadać przyczynę zmian w mózgach pacjentów z demencją. Ich głównym celem jest znalezienie sposobu na powstrzymanie wytwarzania w mózgu substancji, które mogą powodować trwałą demencję czy niepełnosprawność milionów ludzi. Jak dotąd nie ma jednoznacznych odpowiedzi na pytanie: co leży u podstaw zwyrodnienia układu nerwowego? Zidentyfikowano jednak pewne czynniki ryzyka. Należą do nich: Płeć – kobiety wydają się być bardziej dotknięte chorobą niż mężczyźni Wiek – przypadki Alzheimera wydają się częstsze u osób powyżej 65 roku życia Predyspozycje genetyczne – osoby z chorobą Alzheimera w wywiadzie rodzinnym same są bardziej narażone na zachorowanie Nadciśnienie tętnicze – przewlekły stres i depresja mogą również wpłynąć na pojawienie się choroby Podwyższony poziom cholesterolu – wyższe stężenie tłuszczu w organizmie może mieć niekorzystny wpływ na funkcjonowanie mózgu Cukrzyca – nadmierny poziom cukru we krwi może wpływać na pracę mózgu Urazy głowy – osoby, które doznały urazu głowy są bardziej narażone na rozwój Alzheimera Styl życia – brak aktywności fizycznej i umysłowej również wydaje się wywoływać chorobę Alzheimera Jak zaczyna się choroba Alzheimera? Pierwsze objawy choroby mogą być ledwo zauważalne, nawet dla lekarza lub pracownika służby zdrowia, który zajmuje się pacjentem. Tylko osoby z najbliższego otoczenia są w stanie zauważyć subtelne niekiedy zmiany w zachowaniu. Upośledzenie pamięci (zwłaszcza problemy ze znalezieniem konkretnych słów, nazywaniem przedmiotów oraz zapominanie bieżących wydarzeń), jak również trudności w skupieniu się na codziennych czynnościach to zwykle pierwsze oznaki choroby. Pacjent może zaprzeczać tym pierwszym objawom, stać się obojętnym i przygnębionym, lub wręcz przeciwnie: być rozdrażnionym i agresywnym. Jest to faza lekkiej demencji, której długość bywa różna, w zależności od postępu choroby. Osoby o wysokiej początkowej zdolności intelektualnej nie tracą funkcji mózgu tak szybko, jak ludzie o niższych zdolnościach umysłowych. W kolejnym etapie postępowania choroby, problemy z pamięcią się pogłębiają, utrudniając kontakt z otoczeniem oraz innymi ludźmi. Zwyczajne rozmowy i codzienne czynności, takie jak zakupy i komunikowanie się z dziećmi zaczynają sprawiać trudność. Osoba dotknięta chorobą może na przykład zgubić się w dobrze znanym otoczeniu czy utracić zdolność rozpoznawania twarzy bliskich jej osób. Może również zatracić umiejętność ubierania się czy mycia. W końcu przychodzi czas, że choroba Alzheimera postępuje do takiego stopnia, że osoba nią dotknięta potrzebuje całodobowej opieki. Ostatnim etapem choroby jest całkowita utrata intelektualnego i emocjonalnego kontaktu ze światem. Chory zaniedbuje higienę osobistą i traci nawet najprostsze zdolności rozpoznawania innych czy komunikacji z nimi. Choroba Alzheimera może również powodować zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, zaburzenia snu, urojenia, lęk czy nadpobudliwość, która prowadzi do agresji. Zachowania urojeniowe mogą być szczególnie nieprzyjemne dla opiekuna, w sytuacjach w których pacjenci oskarżają otaczających ich ludzi o działanie na ich szkodę. Pacjenci mogą twierdzić, że inni próbują ich zagłodzić, bić czy próbować otruć. Powinniśmy pamiętać, że wszystkie te objawy są jedynie wynikiem choroby, a nie jego rzeczywistej postawy. Jak opiekować się chorym na Alzheimera? Chociaż każdy przypadek choroby jest inny i każda sytuacja rodzinna pacjenta jest wyjątkowa, można znaleźć pewne wspólne elementy u pacjentów z chorobą Alzheimera. Prezentujemy wskazówki, obserwacje i porady oparte na doświadczeniu wielu profesjonalnych opiekunów, który pracowali z pacjentami w różnych stadiach demencji – w tym z chorobą Alzheimera. W większości przypadków rodzina nie zauważa pierwszych objawów choroby. Rozwija się ona powoli i niezauważalnie. Przecież takie objawy jak rozpraszanie się, nieuwaga, brak koncentracji, zapomnienie, niekończące się pytania lub ich powtarzanie często towarzyszą starości i nowoczesnemu stylowi życia. Wczesna diagnoza może dać pacjentom szansę podjęcia wczesnego leczenia, które może spowolnić rozwój choroby. Może to wydłużyć czas w którym osoba chora może pozostać jeszcze niezależną. Pierwszymi objawami choroby są problemy z pamięcią, trudności z doborem słów, ograniczony zasób słownictwa i niemożność właściwego nazywania rzeczy. Opiekun musi często zgadywać, co chce powiedzieć jego podopieczny. W pracy z człowiekiem chorym na Alzheimera kluczowe są dwie rzeczy: cierpliwość i zrozumienie. Opiekunowie mogą pomóc, zadając pytania w taki sposób, żeby można było na nie odpowiedzieć „tak” lub „nie”. Polecenia czy prośby powinny być krótkie i jasne. Na przykład: „zdejmij buty”, „umyj ręce” itp. Ważny jest tutaj ton głosu i wyraz twarzy. Powinniśmy pamiętać, że chory nie zawsze rozumie znaczenie słów, ale zawsze reaguje na ton naszego głosu. Mogą być posłuszni, gdy spotkają się z przyjemnym i zrównoważonym tonem, natomiast w przeciwnym wypadku mogą wpaść w irytację, a nawet może dojść do konfliktu. Warto przypomnieć pacjentowi każdego dnia, który mamy dzień miesiąca. Opiekun może umieścić w widocznym miejscu kalendarz z datami oznaczonymi dużymi liczbami. Powinien on również informować pacjenta o pogodzie i angażować ich w proste aktywności takie jak zmywanie, odkurzanie czy podlewanie roślin czy obieranie warzyw. Opiekun powinien również proponować rozmaite aktywności, które stymulują mózg, takie jak gry pamięciowe, oglądanie programów telewizyjnych, układanie puzzli, oglądanie zdjęć, malowanie itp. Muzyka może mieć również kojący wpływ na zachowanie się osoby będącej pod opieką i ciekawie wypełniać czas. U większości chorych na Alzheimera pamięć pogarsza się z czasem. Pacjent zaczyna się gubić w czasoprzestrzeni. Nie rozpoznaje swoich przyjaciół czy członków rodziny. Opiekunowie mogą również zauważyć zmiany w nastroju, osobowości i generalnie w zachowaniu, jak również zaburzenia w ustalonym porządku dnia, np. spanie w ciągu dnia i aktywność nocą. Stopniowo, osoba dotknięta chorobą przestaje kontrolować swoje potrzeby fizjologiczne, a stan fizyczny pogarsza się. W zaawansowanym stadium choroba uniemożliwia wykonywanie nawet najprostszych codziennych aktywności, a klient wymaga stałej opieki i uwagi. Przystosowanie warunków bytowych dla osób cierpiących na Alzheimera Choroba Alzheimera wpływa również na styl życia rodziny. Usprawnienia w codziennym harmonogramie dnia są pomocne w zapewnieniu odpowiedniej opieki osobie bliskiej. Może to się wiązać z koniecznością zmiany pracy, miejsca zamieszkania lub pomocą ze strony członków rodziny. Dodatkową pomoc można uzyskać dzięki profesjonalnym opiekunom, mieszkającym w domu osoby wymagającej opieki. Tacy opiekunowie mają doświadczenie w opiece nad osobami z Alzheimerem w ich domach. Zmiana miejsca zamieszkania nie jest zalecana przy tej chorobie, ponieważ w przypadku tej choroby lepiej jest pozostać w znajomym otoczeniu tak długo jak to tylko możliwe. Mieszkanie pacjenta powinno być przystosowane do jego potrzeb. Jeśli konieczne jest przestawienie mebli i wyposażenia, by ułatwić życie osobie chorej, powinno to być robione stopniowo, by uniknąć radykalnych zmian. Warto usunąć dywaniki i chodniki, na których łatwo się pośliznąć. Meble powinny być ustawione możliwie najbliżej ścian, by zminimalizować szanse tego, że chory na nie wpadnie. Opiekun powinien również zorganizować stały, wygodny kącik w pokoju pacjenta lub pokoju dziennym, w którym pacjent będzie mógł czuć się bezpiecznie. Może to być wygodny fotel lub krzesło bujane, ze stołem w pobliżu, na którym można by położyć album z ulubionymi zdjęciami czy inny ulubiony przedmiot. Dodatkowe zmiany wprowadzone w całym domu osoby obejmują zdjęcia lub napisy na drzwiach poszczególnych pokoi. Poprawia to orientację w domu i pomaga osobie czuć się bezpieczniej. Warto podpisać osoby na fotografiach rodzinnych. Należy odpowiednio zabezpieczyć łazienkę za pomocą mat antypoślizgowych, uchwytów w toalecie, kabinie prysznicowej czy podnośniku. Niebezpieczne środki chemiczne powinny być dobrze schowane. Podobne środki bezpieczeństwa należy zastosować w stosunku do kuchni, przede wszystkim w przypadku pieców gazowych tak, by pacjent mógł bezpiecznie z nich korzystać. Szczególną uwagę należy zwrócić na niebezpieczne przedmioty oraz chemikalia i leki. Opiekun jest odpowiedzialny za zakręcenie wody czy wyłączenie gazu gdy już w użyciu. Czajnik elektryczny, który samoczynnie się wyłącza jest lepszą alternatywą dla tradycyjnego czajnika, używanego w przypadku kuchenek gazowych. Obok telefonu powinna się znajdować lista ważnych numerów. Powinny być napisane dużymi cyframi podobnymi do tych, które można znaleźć na cyfrowych budzikach. Dobrym pomysłem jest usunięcie zamków w drzwiach wewnętrznych, aby pacjenci nie mogli się zamknąć od wewnątrz. Drzwi wejściowe i balkonowe muszą być zabezpieczone, aby pacjenci nie opuszczali mieszkania bez opiekuna. Niezależność i godność osoby chorej na Alzheimera Troska o chorego powinna być dostosowana do jej stanu i zdolności. Opiekunowie nie powinni pomagać pacjentom we wszystkich czynnościach, jeśli niektóre z nich mogą wykonać samodzielnie. Podopieczny powinien otrzymywać zadania, które pozwolą mu utrzymać aktywność, nawet jeśli są to proste czynności, takie jak zapinanie guzików, rozpakowywanie zakupów czy samodzielne przygotowywanie posiłków. Jest to bardzo ważne dla utrzymania jego zdrowia fizycznego i psychicznego. Jednym z głównych problemów wielu opiekunów jest nocna aktywność ich podopiecznych. Alzheimer często powoduje bezsenność i aktywność nocną. Angażowanie pacjenta w ciągu dnia i utrzymywanie jego aktywności może zmniejszyć lub całkowicie wyeliminować problem. Dobrą formą rehabilitacji są codzienne spacery. Mogą im towarzyszyć proste ćwiczenia fizyczne czy zwyczajne rozciąganie mięśni. Pacjent może ćwiczyć z muzyką lub głośno liczyć razem z opiekunem. Aktywność umysłowa pacjenta jest stymulowana przez rozmowę, proste gry planszowe wykorzystujące znaczniki (typu bingo), zabawa w skojarzenia, proste gry liczbowe lub słowne oraz czytanie. Innym sposobem stymulowania mózgu jest pobudzanie innych zmysłów pacjenta, jak węch (poprzez przyjemny zapach) czy smak (ulubione potrawy). Standardy bezpieczeństwa opieki nad podopiecznym z Alzheimerem Podczas wszystkich swoich działań opiekun musi mieć na uwadze przede wszystkim bezpieczeństwo. Jednym z problemów są upadki podopiecznych spowodowane osłabionymi mięśniami i dezorientacją. Może to mieć poważne konsekwencje, ponieważ upadek może skończyć się złamaniem. Opiekunowie muszą unikać nagłych zmian pozycji podopiecznych i instalować podpory na schodach i w innych miejscach gdzie jest to konieczne. Mogą również usuwać małe chodniki i dywany, na których łatwo jest się poślizgnąć. Pacjenci z bardziej zaawansowaną demencją mają tendencję do uciekania z domu. Opiekunowie muszą trzymać zamknięte drzwi, okna oraz drzwi balkonowe i upewnić się, że klient nie stwarza sam dla siebie zagrożenia wypadkiem poprzez włączenie kuchenki gazowej lub piekarnika. Bardzo ważne jest by pomóc podopiecznemu w jedzeniu oraz w przyjmowaniu leków, by mieć pewność że jest on dobrze odżywiony. Niedożywienie może być jednym z czynników pogarszających rokowanie. Jeśli pacjenci są w stanie samodzielnie przygotowywać posiłki, warto opisać im poszczególne szafki i półki. Ułatwi im to znalezienie niezbędnych przedmiotów. Większość pacjentów wymaga również pomocy przy przyjmowaniu leków o stałych określonych porach dnia. Opiekunowie powinni unikać nagłych drastycznych zmian w otoczeniu pacjenta, na przykład poprzez remonty czy przestawianie mebli. To niszczy ich uporządkowany styl życia i powoduje dezorientację. Przede wszystkim potrzebne jest duże zrozumienie i cierpliwość ze strony opiekuna, co umożliwia zrozumienie potrzeb pacjenta i dostosowanie się do jego tempa życia. Obejmuje to wykonywanie określonych czynności dla chorego i prowadzenie rozmowy w celu zaspokojenia jego potrzeb społecznych. Właściwa pielęgnacja zwiększa komfort życia pacjenta i spowalnia destrukcyjne procesy demencji. Wprowadź harmonogram dnia Stały harmonogram dnia z zaplanowaną godziną budzenia się, korzystania z toalety, jedzenia posiłków czy spacerów o ustalonych porach pozwala osobie chorej nauczyć się prawidłowego rytmu dnia i nocy. Codzienne spacery i ćwiczenia fizyczne są bardzo ważne, ponieważ pozwalają na zaczerpnięcie świeżego powietrza, wzmacniają ciało, poprawiają samopoczucie i pozwalają na utrzymanie dobrej kondycji. Jak ułatwić pacjentowi jedzenie i picie? W miarę jak choroba rozwija się, stosowanie sztućców staje się coraz trudniejsze. Najpierw pacjent je tylko łyżką, potem używa do tego już tylko samych dłoni. Bardzo ważne jest, aby jak najdłużej jadł samodzielnie. Posiłki powinny być tak przygotowane, aby było to możliwe. Jeśli to już konieczne, należy kroić jedzenie na małe kawałki, aby ułatwić jedzenie. Chory powinien spożywać regularne posiłki i pić odpowiednią ilość płynów. Jeśli zaczyna mieć problemy z dławieniem się, warto kupić odpowiedni kubek, który będzie temu zapobiegał. Jak dbać o higienę osobistą u osób cierpiących na Alzheimera? Na wczesnym etapie choroby pacjenci sami zazwyczaj dbają o higienę. Jednak z czasem tracą tę umiejętność i konieczna już jest pomoc opiekuna. Dobrzy opiekunowie wiedzą, że należy utrzymywać podopiecznego w czystości, by ich samopoczucie było zawsze dobre. Czynności higieny osobistej powinny być przyjemną codzienną czynnością, a nie smutnym obowiązkiem. Dobrym pomysłem jest zachęcanie pacjentów do dbania o siebie, tworząc dla nich spokojną i przyjazną atmosferę. Konieczna jest właściwa organizacja miejsca, w którym odbywa się mycie, jak również współpraca z chorym. Czynności higieniczne powinny być wykonywane w ciągu dnia, gdy chory jest w dobrej formie umysłowej, a nie pod koniec dnia, gdy zmęczenie daje się już we znaki. Konieczne jest również dbanie o higienę jamy ustnej. Pacjenci powinni być zachęcani do samodzielnego szczotkowania, tak długo jak to tylko możliwe. Opiekun może zachęcać pacjenta, szczotkując własne zęby razem z nim. Jeśli klient używa protezy, opiekun musi uważać, by jej nie uszkodzić, może również nadzorować zakładanie i zdejmowanie protez tak, by uniknąć zranienia. Postępująca choroba może wpływać na problemy z samodzielnym ubieraniem się, a zatem i z tym opiekun będzie musiał z czasem choremu pomagać. W bardziej zaawansowanych stadiach choroby występuje problem z kontrolą funkcji fizjologicznych, tj. inkontynencja. Początkowo seniorzy bywają nieświadomi tego problemu. Może to być dla nich wówczas bardzo kłopotliwa sytuacja, a osoby cierpiące często nie są w stanie zakomunikować, że potrzebują wizyty w toalecie. Opiekunowie powinni obserwować zachowania klienta i zauważyć kiedy jest potrzeba zabrania ich do toalety. Sprawdzonym i skutecznym sposobem poprawy jakości życia osób cierpiących na inkontynencję jest stosowanie ochronnych środków higienicznych, takich jak wkładki, pieluchy czy spodnie. Choroba Alzheimera postępuje i niezależnie od najlepszej opieki przychodzi czas, kiedy pacjent przestaje chodzić i wymaga pełnej opieki, w tym również tej dotyczącej problemów z nietrzymaniem moczu i kału. Środki ostrożności Opieka nad osobą z chorobą Alzheimera może być wyczerpująca zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Opiekun musi zadbać również i o swoje potrzeby, aby móc jak najlepiej wypełniać swoje obowiązki. Nie powinni izolować się od innych ludzi oraz efektywnie odpoczywać. Od czasu do czasu powinni wychodzić z domu, utrzymywać kontakty społeczne i znaleźć czas wolny na hobby. Powinni być skłonni prosić o pomoc i wsparcie, w sytuacjach gdy czują się zmęczeni i bezradni. Ważne jest również korzystanie z doświadczeń innych opiekunów, ponieważ w ten sposób poszerzą swoje informacje w opiece nad pacjentem cierpiącym na chorobę Alzheimera. Żywienie ludzi z chorobą Alzheimera Jako że jest to choroba przewlekła, Alzheimer powoduje że pacjent stopniowo staje się zależny od swojego opiekuna. Nie da się zatrzymać postępu choroby. Dlatego bardzo ważne jest, by zacząć dbać o pacjenta natychmiast po rozpoznaniu pierwszych objawów choroby. Długoterminowa opieka domowa polega głównie na zapewnieniu bezpieczeństwa pacjenta, ponieważ może mu się zdarzyć że zapomni wyłączyć kuchenkę, zostawi włączone żelazko czy odkręconą wodę w łazience. W miarę postępu choroby opiekun musi przygotowywać posiłki w taki sposób, aby pacjent nie miał trudności z ich jedzeniem. Najlepiej podawać pacjentowi pożywienie 5 razy dziennie w małych porcjach. Opiekun powinien dążyć do tego, aby pacjent jadł sam tak długo, jak to możliwe. W miarę postępu choroby będzie miał trudności z posługiwaniem się sztućcami. Opiekunowie powinni zrozumieć, że pacjent może zacząć jeść rękami. Podczas posiłku może zmiażdżyć szklankę czy rozlać napój. Użycie plastikowych lub gumowych podkładek pod naczyniami ułatwi ich trzymanie. Opiekunowie mogą również pomóc pacjentowi, podając im specjalistyczne preparaty żywienia medycznego. Mają one niewielką objętość – co ułatwia picie – i zrównoważony skład, odpowiadający potrzebom chorego ciała. Opiekunowie powinni jeść posiłki wspólnie z chorymi przy stole, tak długo, jak to tylko możliwe. Regularne posiłki w towarzystwie innej osoby mogą przypomnieć choremu jak należy jeść. Wbrew pozorom, człowiek może zapomnieć jak wykonywać tak podstawową czynność fizjologiczną, jaką jest jedzenie. Jest to dosyć powszechne w chorobie Alzheimera. Miejsce, w którym jedzone są posiłki powinno być dobrze oświetlone. Napoje należy podawać w plastikowych kubkach ze słomką, aby zapobiec rozlaniu i zmoczeniu się pacjenta. Najlepiej jest ugotować jedzenie przed jego zmiksowaniem czy rozdrobnieniem. Żywność może być gotowana na parze, gotowa gotowana w sposób tradycyjny lub na wolnym ogniu. Dodanie sosów do dań mięsnych ułatwi przełykanie. Gdy podopieczny ma problemy z trzymaniem sztućców i gryzieniem, posiłki powinny być podawane w postaci płynnej. Można je jeść samodzielnie, przy użyciu słomki. Dzięki tej metodzie nie ma mowy o unikaniu posiłków, a chory zachowuje swoją niezależność i godność. Opiekunowie powinni sprawdzać temperaturę potraw podawanych podopiecznym, aby zapobiec poparzeniom. Klientom można również podawać specjalistyczną żywność gotową do spożycia, której nie trzeba podgrzewać. Do każdej butelki można przymocować słomkę, co pozwala im bezpiecznie spożywać produkt, nawet w pozycji leżącej. Jeśli pacjent zapomni jeść lub nie spożywa wystarczającej ilości żywności każdego dnia, zaczyna tracić na wadze, a jego ciało zaczyna słabnąć. Opiekunowie muszą regularnie ważyć klienta i upewniać się, że są dobrze odżywienie i nie tracą na wadze z powodu niedożywienia. Opieka nad chorym na alzheimera zwykle spada na najbliższe otoczenie, wywierając na nim trwałe piętno. Najbardziej jednak dotyka tych, którzy sprawują codzienną opiekę nad bezradnym chorym. Skazani na zajmowanie się nim przez całe lata - izolują się, zupełnie zapominają o sobie, o radościach życia. Jak sobie z tym radzić? Choroba Alzheimera dotyka całą rodzinę. Najbardziej jednak tych, którzy sprawują codzienną opiekę nad bezradnym chorym. Spis treściOpiekun też potrzebuje wsparciaPrzyjazny dom osoby chorej na alzheimeraCo wiemy o chorobie Alzheimera? Opiekun chorego na alzheimera bierze na siebie trud nieustającego dyżuru, który, w miarę jak choroba postępuje, wymaga coraz większego wysiłku fizycznego i odporności psychicznej. Zwykle opiekunem jest współmałżonek, a ponieważ choroba Alzheimera dotyka osoby w wieku podeszłym, po 60. roku życia i później, sam jest często nie w pełni sił. Dlatego tak ważna jest pomoc i wsparcie rodziny oraz przyjaciół. Mamy tylko kilka domów dziennego pobytu dla chorych na Alzheimera, które mogą przyjąć kilkadziesiąt osób. A na chorobę tę cierpi u nas ok. 250 tys. mężczyzn i kobiet. W Polsce ponad 90 proc. chorych na Alzheimera przebywa w domu od początku choroby aż do kresu życia, a ich opiekunami są osoby z najbliższej rodziny. Takie rozwiązanie ma oczywiste plusy - dom to miejsce, które chory zna najlepiej, tu czuje się najbezpieczniej. Opiekun też potrzebuje wsparcia Gdy dowiadujemy się, że bliski cierpi na chorobę Alzheimera, pierwszą reakcją jest zwykle rozżalenie, bunt. Potem przychodzi przerażenie: jak ja temu podołam? Tymczasem, zaakceptowanie diagnozy, to pierwszy warunek poradzenia sobie z trudną sytuacją. Potem warto dowiedzieć się o chorobie jak najwięcej: od lekarzy, z fachowych książek i od członków stowarzyszeń zrzeszających ludzi z takimi problemami. Nie trzeba się wstydzić, że nasz bliski jest chory na Alzheimera. O reakcję otoczenia często martwią się opiekunowie. Izolują więc chorego i jednocześnie siebie. Tymczasem psycholodzy doradzają, by mówili o swoim problemie jak największej liczbie osób. Może któraś z nich wyjdzie z chorym na spacer, pogra z nim w karty, obejrzy fotografie z dawnych lat? Poproszeni, zrobią to chętnie. Nie wiedząc jednak wiele na temat choroby, boją się urazić bliskich chorego i dlatego nie oferują pomocy. Dobrze jest, jeśli o problemie wiedzą sąsiedzi czy personel najbliższych sklepów. Gdyby chory wyszedł z domu i zgubił się - pomogą mu odnaleźć drogę powrotną. Osoba cierpiąca na Alzheimera powinna zawsze mieć przy sobie adres i numer telefonu - najlepiej na specjalnej, przymocowanej do ubrania wszywce lub na bransoletce. Dziesięć złotych reguł opiekuna Zostań członkiem grupy wsparcia. Przyjmij każdą pomoc, którą ktoś ci oferuje. Nie bój się prosić innych o dotrzymanie choremu towarzystwa, gdy musisz wyjść z domu. Jeśli pracujesz, zrób wszystko, co możliwe, by nie rezygnować z pracy. Nie spodziewaj się, że będziesz ciągle w stanie wykonywać wszystko, co wcześniej ci się udawało; nie stresuj się - tak po prostu musi być. Zapewnij sobie odpoczynek - skorzystaj ze wsparcia rodziny, przyjaciół, ludzi ze stowarzyszenia. Utrzymuj kontakty towarzyskie i rozwijaj swoje zainteresowania. Pamiętaj, że masz prawo do przyjemności - zadowolony lepiej wypełnisz swoje obowiązki. Nie obarczaj się winą za to, że czasem tracisz cierpliwość. W chwili załamania zadzwoń i porozmawiaj z kimś, kto cię zrozumie. By nie okazać, że za chwilę wybuchniesz - wyjdź z pokoju i wróć, gdy będziesz spokojniejszy. Przyjazny dom osoby chorej na alzheimera Na początku wystarczy ułatwić choremu wykonywanie codziennych czynności: usunąć z podłóg małe chodniki, a większe przymocować, by się nie ślizgały; z trasy codziennych wędrówek usunąć drobne przeszkody, np. stołki; pamiętać o odkładaniu rzeczy na miejsce, by chory łatwiej je odnajdował; usunąć zasuwki, zatrzaski, by nie mógł się niechcący zamknąć. Ważne jest też ułatwienie choremu orientacji w przestrzeni - można np. oznaczyć kolorowymi strzałkami drogę do łazienki. Później należy zadbać o bezpieczeństwo chorego, np.: ostre przedmioty, leki, środki czystości trzymać w zamkniętych szafkach; schować zapałki i zapalniczki; uniemożliwić korzystanie ze zmechanizowanych sprzętów gospodarstwa domowego; odłączać dopływ wody i gazu, gdy chory musi zostać sam w domu. Pozwólmy choremu wykonywać drobne czynności. Włączajmy go do życia towarzyskiego. Wzmocni to jego wiarę, że nadal jest pełnoprawnym członkiem rodziny. Co wiemy o chorobie Alzheimera? Należy do grupy tzw. schorzeń otępiennych. Trwa zwykle 6 - 14 lat i różnie przebiega. Ujawnia się zwykle u ludzi 60 - 65-letnich. Jej efektem jest stopniowy zanik neuronów (komórek nerwowych) w mózgu. Z wiekiem giną one u każdego z nas, ale w chorobie Alzheimera ten proces jest bardzo szybki. Neurony giną, a w ich miejsca wkraczają złogi pewnego białka (beta-amyloidu), które uniemożliwia przepływ informacji między pozostałymi komórkami nerwowymi. W zaawansowanych stadiach choroby cały mózg pacjenta poprzetykany jest blaszkami beta-amyloidu. Na Alzheimera nie ma skutecznego lekarstwa. Dostępne na naszym rynku środki - spowalniają nieco rozwój choroby. Polskie Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera, Warszawa, ul. Hoża 54/1, tel. (022) 622-11-22Lokalne organizacje alzheimerowskie - adresy znajdują się na stronie: Fundacja Alzheimerowska, Warszawa, ul. Widok 10, tel. (022) 827-35-86. miesięcznik "Zdrowie" Beata Prasałek | Konsultacja: Alicja Sadowska, psycholog Forum Opinie o domach opieki Ośrodki 24h dla chorych na Alzheimera Ośrodki 24h dla chorych na Alzheimera Dodany2021-07-21 15:49 przez Szukam.... Dodany2021-09-05 11:13 przez Ja też szukam i nic nie mogę znaleźć. Większość prywatnych domów nie ma doświadczenia w tej ciężkiej chorobie. To jest po prostu dramat. Dodany2021-12-27 16:07 przez Zarybianka Dzień dobry, czy ktoś może polecić niewielki dom seniora dla chorych na Alzheimera w województwie śląskim ? Będę wdzięczna za pomoc. Dodany2021-12-27 20:36 przez Szukać - ośrodki dla chorych na alzheimera Dodany2022-01-24 13:31 przez Krawcowa Dzień dobry. Zgadza się brakuje domów opieki, profesjonalnie zajmujących się chorymi na Alzheimera. Wiem, gdyż swego czasu szukałam ośrodka dla dziadka cierpiącego na tą wymagającą chorobę. Podpowiem tyle, że dom opieki musi być domem zamkniętym, a personel musi rozumieć chorobę i mieć doświadczenie. Nie może być to najbliższy dom opieki, nie mający stażu przy chorych, nie tędy droga. Życzę wytrwałości oraz wyrozumiałości. Dodany2022-03-07 13:21 przez Są też specjalne łóżka dla chorych na alzheimera Dodany2022-03-25 10:47 przez Obserwuje i widzę, że ludzie nie rozumieją na czym polega opieka nad chorym na Alzheimera. Dzwonią po wszystkich domach opieki i pytają czy ktoś przyjmie chorą osobę, ręce opadają. Otóż tak nie należy postępować, to błędne myślenie!! Są w kraju specjalistyczne prywatne ośrodki (w każdym województwie jest przynajmniej jeden), które opiekują się całodobowo tylko chorymi na Alzheimera i takich należy szukać! Ta strona używa ciasteczek (cookies). Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis zgodnie z ustawieniami twojej przeglądarki. Godne starzenie się to marzenie każdego Seniora. Chcielibyśmy żyć długo, ale tylko świadomie, ciesząc się dobrym zdrowiem i czerpiąc radość z każdego dnia, aż do późnej starości. Jak się zaczyna choroba Alzheimera i kiedy stanowi to problem? Choroby neurodegeneracyjne (naczyniopochodne uszkodzenia mózgu) rozwijają się podstępnie, całymi latami mogą nie dawać żadnych objawów, a pierwsze symptomy bywają najczęściej przez chorego bagatelizowane. Drobne kłopoty z koncentracją, zapominanie nazwisk albo tego, gdzie leżą klucze, niewielkie kłopoty z poruszaniem się, niezgrabność ruchów – to wszystko najczęściej zrzucamy na garb roztargnienia, przepracowania, czy starzenia się. Jeśli zauważysz, że chory nie potrafi się skutecznie komunikować, ma problem z wyartykułowaniem zdania, czy na przykład chowa klucze do lodówki, należy zgłosić się jak najszybciej do specjalisty neuropsychologa. Odpowiednio wczesne wykonanie diagnozy psychologicznej przez neuropsychologa pokaże, czy może to być początek choroby Alzheimera, czy inny problem. W przypadku złej diagnozy psychologicznej niezbędna jest wizyta u neurologa celem dalszej diagnostyki. Im wcześniej choroba zostanie rozpoznana i wdrożona odpowiednia terapia tym lepsze rokowanie. Nieleczona może postępować w galopującym tempie. W wyniku takiego postępu osoba chora zaczyna mieć problemy z wykonaniem najprostszych czynności, takich jak zrobienie zakupów, przygotowanie posiłków i ich spożywanie, załatwianie potrzeb fizjologicznych. Zapomina kim jest, traci orientację co do miejsca i czasu, ma problem z rozpoznaniem swoich bliskich. W takim przypadku należy choremu wykonać szczegółową diagnostykę radiologiczną, czasem z obserwacją na oddziale neurologicznym, czy psychiatrycznym, celem dobrania odpowiedniej terapii farmakologicznej. Jak zapobiegać chorobie Alzheimera? Nie da się na sto procent zapobiec wystąpieniu choroby, jednak można obniżyć ryzyko jej szybkiego postępu. Dotyczy to zwłaszcza choroby Alzheimera, w przypadku której neurolodzy mówią o zapobiegawczym działaniu poprzez aktywność intelektualną (np. uczestniczenie w zajęciach dla seniorów, kursach językowych, czy nawet rozwiązywaniu krzyżówek), regularnych ćwiczeniach fizycznych, pojeniu mózgu od 1 do 2 litrów wody, stosowaniu diety bogatej w witaminy i kwasy tłuszczowe omega-3 oraz utrzymywaniu niskiego poziomu cholesterolu. Z badań wynika też, że osoby samotne są dwa razy bardziej narażone na rozwój demencji występującej w przypadku choroby Alzheimera, niż osoby, które pozostają w związkach lub innych bliskich relacjach. Czy należy leczyć chorobę Alzheimera? Choroba Alzheimera jest chorobą neurodegeneracyjną mózgu, im wcześniej rozpoznana i wdrożono odpowiednie leczenie, tym wolniejszy jej postęp. Nieleczona postępuje w galopującym tempie. Współczesna medycyna próbuje dziś coraz skuteczniej leczyć problemy wynikające z postępu tej choroby, jednak żadna z nowoczesnych terapii nie pozwala na całkowite zatrzymanie postępującej degeneracji mózgu. Można natomiast skutecznie zapobiegać i opóźniać te procesy poprzez stosowanie odpowiedniego stylu życia, dietę, aktywność i kreatywność własną. Co powinien wiedzieć opiekun o chorobie i opiece nad osobą chorą? Problemy związane z chorobą Alzheimera w równym stopniu dotykają zarówno chorego, jak i jego opiekuna. Codzienność bywa trudna do zniesienia nie tylko dla osoby chorej, ale również dla całej rodziny. Opiekun musi mieć dużą wiedzę o chorobie Alzheimera, znać objawy, jakie pojawiają się w miarę postępu choroby, aby radzić sobie z nimi w przyszłości. Ważne jest to, aby odpowiednio przygotować mieszkanie tak, żeby osoba chora była bezpieczna, przeorganizować swoje życie na tyle, by pomóc osobie bliskiej, która w chorobie Alzheimera z czasem zapomina, jak się nazywa, nie wie kim jest, czy ma dzieci oraz jak trafić do domu. Opiekunowie nie mający wiedzy i doświadczenia na temat tej choroby doświadczają silnego stresu, czasem depresji. Warto korzystać z grupy wsparcia prowadzonej przez rodziny, opiekunów takich chorych celem wymiany doświadczeń. Czy agresywne, złośliwe zachowanie osoby chorującej na Alzheimera jest świadome? Chorzy na Alzheimera często zachowują się irracjonalnie, agresywnie, ich zachowanie często staje się przyczyną konfliktów. Musimy zdać sobie sprawę z faktu, że ich działanie nie jest świadome, lecz wynika z postępu choroby. Najbliżsi na początku choroby źle odczytują intencje chorego. Skarżą się, że specjalnie robi im na złość, wyzywa od złodziei, używa niecenzuralnych słów. A on po prostu nie rozumie tego wszystkiego, co się z nim dzieje albo się boi, że opiekun wciąż czegoś wymaga, a choremu się nie udaje temu sprostać. Świat zewnętrzny staje się dla chorego obcy, budzi w nim lęk o swoje bezpieczeństwo, a to jest przyczyną zamykania się we własnym świecie opartym na wspomnieniach. Jakie warunki należy zapewnić choremu? Jeśli chodzi o warunki lokalowe, mieszkanie osoby chorej na Alzheimera powinno być dla niego bezpieczne (możliwość wyłączenia gazu, zabezpieczone okna, drzwi, prąd itp.) Tak pokoje, jak i kuchnia, czy łazienka, muszą być pomieszczeniami możliwie jak najbardziej funkcjonalnymi oraz wygodnymi w użytkowaniu. Sprawdzają się karteczki z napisami opisujące pomieszczenia czy urządzenia. Osoba chora nie tylko traci bowiem zdolności zapamiętywania, lecz i jej sprawność fizyczna jest o wiele gorsza niż dawniej. Czasem trzeba będzie zamówić nowe meble, by nie miały ostrych kantów, albo poprzestawiać je nieco, żeby osoba chora nie obijała się o nie, lecz mogła swobodnie się poruszać. Najważniejsze jest aby chory na Alzheimera posiadał własny pokój, w którym będzie stale przebywać, nie wolno zmieniać pokoju ani zmieniać w nim mebli, ponieważ chory może czuć się zagubiony. Będzie miał problem z nową topografią. Konieczne składniki opieki nad chorym: Podawanie leków – osoba chora może niestety zapomnieć o ich zażyciu, zażyć zbyt mało, za dużo, albo przyjąć w ogóle niewłaściwe lekarstwa. Dlatego tak istotne jest czuwanie nad tym procesem – tym bardziej, że odpowiednie zażywanie leków pozwala złagodzić objawy choroby lub zahamować jej rozwój. Pomoc w czynnościach dnia codziennego – porannej toalecie, myciu zębów. Pomoc w odpowiednim dobraniu ubioru do pory roku, przypilnowanie aby chory spożywał przygotowane posiłki, pił odpowiednią ilość napoi, wychodził na spacery, lub zachęcanie do innej aktywności. Zapewnienie bezpieczeństwa – stan chorego uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby, jednak w pewnym momencie może być konieczny stały nadzór. Osoba chora przestaje kojarzyć pewne rzeczy, ich zastosowanie, sposób zachowania bezpieczeństwa. Nie pamięta nazwisk, twarzy, zapomina gdzie mieszka. Trzeba nad tym wszystkim zapanować, żeby chory mógł czuć się bezpiecznie. Konieczne jest oznakowanie ubrań chorego imieniem i nazwiskiem oraz adresem gdzie mieszka, osobie chorej można założyć bransoletkę na rękę z takimi danymi. Ćwiczenie pamięci i ciała – Alzheimer jest chorobą, która na pewno będzie postępować, jednak w dużej mierze od sposobu wdrożonego leczenia zależy jak szybko będzie to następować. Leczenie polega również na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń pamięciowych, terapii zajęciowej i rehabilitacji. Wszystko po to, by zapewnić choremu sprawność i opóźnić wystąpienie kłopotów z funkcjonowaniem. Wysiłek opiekuna – niestety, opieka nad chorym na Alzheimera jest bardzo trudna. Im wcześniejsze stadium choroby, tym objawy są łagodniejsze (a zatem i chory wymaga mniejszego zakresu pomocy), jednak z czasem opiekun musi włożyć wiele wysiłku w odpowiednie działanie. Musi dla odmiany pamiętać o dodatkowych rzeczach zamiast chorego. Oferta: Elderis proponuje program profilaktyki oraz opieki w chorobie Alzheimera Zapraszamy na turnus do naszych ośrodków do Centrum Aktywnego Seniora w Ustroniu, lub do Sanatorium Zacisze w Szczawnie Zdroju gdzie za pomocą ćwiczeń z kinezjologii mózgu nasi specjaliści nauczą Państwa jak wspomagać procesy poznawcze, w tym pamięć. Dzięki ćwiczeniom, przystosowaniu otoczenia do potrzeb osób chorych, jak i stosowaniu odpowiednich środków bezpieczeństwa można zdecydowanie podnieść jakość ich życia. Nie można chorych we wszystkim wyręczać, gdyż konieczność wykonywania pewnych czynności samodzielnie jest jednym ze składników terapii. Organizując różne formy zajęć i warsztatów wspieramy naszych chorych w rozwijaniu ich zainteresowań i motywujemy do twórczej aktywności. Nigdy nie jest za późno na działania wspomagające procesy poznawcze: kojarzenia, pojmowania, uczenia się, czy zapamiętywania. Pobyt w naszym ośrodku to gwarancja bezpieczeństwa dla Twoich bliskich! Forum Opinie o domach opieki Dom opieki Alzheimer Dom opieki Alzheimer Dodany2020-12-08 20:27 przez Kinga Poszukuje domu dla chorego na chorobę Alzheimera Dodany2020-12-10 09:49 przez Juta Mało jest takich domów w kraju. Jakiś czas temu też poszukiwałam. Większość nie przyjmuje osób z chorobą Alzheimera, bowiem nie mają w niej doświadczenia, a to bardzo wymagająca choroba, dużo pracy przy osobie chorej. Dom opieki musi być zamknięty. Osoba chora może opuścić ośrodek tylko w obecności pracownika. Dom opieki w, którym przebywał mój tato już nie istnieje, więc nie pomogę. Juta Dodany2021-01-16 12:13 przez Jak załatwić dom opieki dla chorego na Alzheimera? Dodany2021-02-09 12:45 przez Trzeba szukać - specjalistyczne ośrodki dla chorych na Alzheimera lub domy opieki Alzheimer. Dodany2021-03-25 17:27 przez Na pewno to nie może być zwykły DPS, gdzie człowiek z Alzheimerem sam po ulicy chodzi. Zgadzam się z Panią wyżej, dom dla chorych na Alzheimera to dom zamknięty. W tej ciężkiej chorobie jedną z najważniejszych rzeczą jest zrozumieć ją. Dodany2022-03-25 10:54 przez Obserwuje i widzę, że ludzie nie rozumieją na czym polega opieka nad chorym na Alzheimera. Dzwonią po wszystkich domach opieki i pytają czy ktoś przyjmie chorą osobę, ręce opadają. Otóż tak nie należy postępować, to błędne myślenie!! Są w kraju specjalistyczne prywatne ośrodki (w każdym województwie jest przynajmniej jeden), które opiekują się całodobowo tylko chorymi na Alzheimera i takich należy szukać! Dodany2022-04-26 22:41 przez Weronika Korzenno, Głuszyca, Koprzywnica, Dąbrówka pod Warszawą osrodek Finzeja Ta strona używa ciasteczek (cookies). Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis zgodnie z ustawieniami twojej przeglądarki.

forum opiekunów osób chorych na alzheimera